Oan alle kanten rint it út,
in sprint omdat it waarmer wurdt,
it grien sprekt fan de hoop,
de wite fluit bewiist syn nut
en hegerop is ’t einbeslút.

Oranje springt der boppe-út,
noch dizich, mar gau skerp en klear,
de hoop kopt yn de goal,
de wite hage glimt fan ear,
gjin deade tûke ta beslút.

Men woe wol ha: de prehistoarje,
mar sjedêr de reade tekens op ‘e stien,
it namleas skrift fan yndianen,
sy ha it foar har hobby dien,
net mei it each op gloarje.

It wie al ieuwenlang histoarje
doe’t der kamen swarte tekens troch it read,
bekende nammen op Bonaire,
sy ha it fan in master leard,
har hoanne kraait fiktoarje.

Sjoch no ris oan, wol potferdoarje:
flitsend swinge tekens fan de muorre ôf,
in grafysk skrift foar de elite,
fan read nei rôze op himelsblau,
mar wurdt it ek histoarje?