april 24, 2024
fan ûnbekend*
Ezechiël
In kleiliet klinkt oer farao:
Do wiest in jonge liuw,
in meunster yn de see
dy’t hege weagen makke,
mar it is no mei dy dien:
mei in fangnet stean Ik ree
en smyt dat oer dy hinne,
sleep dy nei it drûge ta;
de fûgels pikke yn dyn lyk,
dêr’t ek in roppich bist oan fret,
wat oer is, rekket op ’e bergen
driuwt mei op ’e wetterstream,
neat bliuwt der fan dy oer.
Dêrnei lit Ik de loft berinne,
wolken skowe foar de sinne,
sels de moanne dôvet út,
de stjerren skitterje net mear,
roettsjuster wurdt it yn dyn ryk.
De folken reitsje yn ûnstjoer
wannear’t se hearre oer dyn lot,
har foarsten giet de grize oer
de grouwe by de resten fan dyn lyk.
Egypte wurdt ta wyldernis,
sadat in kleiliet songen wurdt,
sa seit de Heare God.
Yllustraasje ‘Seemeunster’
april 17, 2024
fan ûnbekend*
Ezechiël
Oer farao klinkt wer in profesy:
Earst riist er op, dêrnei is ’t mei him dien.
Do bist in seder fan de Libanon
mei brede tûken oan in hege stam,
dyn krún stekt yn de wolken op;
de wetterstreamen rinne
om it stee dêrst plante bist;
dat wetter hat dy groeie litten
om oan hichte noch te winnen,
fier steksto dyn tûken út,
dêr nestelje de fûgels op,
dêrûnder kriget mannich bist
syn jongen, foar gjin rôver bút;
de seders yn Gods eigen hôf
komme lang net oan dy ta,
do seder fan de Libanon
stekst fier út boppe de sipressen,
breder bist as de platanen,
sa hat God dy sierlik makke.
Oer farao klinkt wer in profesy:
Del kaam de seder, rap wie ’t mei him dien.
* Foto ‘Seder’