december 7, 2024
fan ûnbekend*
Mei alle winen gie hy mei
om elke dei syn wurk te dwaan:
de wjukken draaiden yn it rûn
om weet en mais te meallen;
wyt-swart gie hy troch de tiid,
want nei in ljochte perioade
koe hy net syn slach mear slaan.
Hy gie net mei in stoarmstjit mei,
mar krekt oarsom: syn wjukken naam
de twirre mei, net yn it rûn,
te fier om noch te meallen;
nimmen seach mear nei him om,
hy rekke yn ferfal, de moade
frege om in kreaze faam.
Uteinlik hat de nostalgy
foar Pitstone Mill de trochslach jûn,
de wjukken draaie wer yn ’t rûn,
dêrmei kin hy fertelle
dat it libben is swart-wyt,
it tsjuster folget op it deiljocht,
nei ferfal is hy wer sûn.
* Foto ‘Pitstone Mill yn Buckinghimshire, Ingelân’
november 29, 2024
fan ûnbekend*
Noch is it gea folslein ferlitten,
dat earst grien wie oant de hoarizon,
in oerfloed foar de gnoe en sebra,
sy seagen ’t dêr wol sitten.
Mar lit de simmer him gleon jilde,
dan ferskroeit it gers, wurdt toar en giel,
de beam hat noch wol griene tûken,
mar lijt ek mei de fjilden.
Dan komt it dreunen út ’e fierte
fan miljoenen hoeven oer it fjild,
in floed fan bisten, gnoes en sebra’s,
sy seagen ’t net mear sitten.
De sebra’s daverje mei faasje
achter gnoes oan nei it noarden ta
fanwege krapte yn it suden…
it hat wat fan migraasje.
* Foto ‘Nasjonaal park Serengeti, Tanzania’