april 5, 2024
fan ûnbekend*
It Aino-folk betocht de namme:
Furano as in stjonkend plak
fanwege swevel, reek út ’e fulkaan
dy’t oer it gea ferspraat waard,
mar no soene se in oare namme jaan.
In kleurich plak, ferskaat oan blommen
dy’t weagjend rinne oer it gea:
in pearze, rôze en oranje baan,
it wite dat mei weaget
sil op ’en doer de namme grif ferslaan.
As winterdeis de flokken falle,
dan wurde alle banen wyt
foar folk dat op ’e lange latten glydt
en neat fernimt fan ’t stjonken,
sadat de namme fan Furano slyt.
* Foto ‘Furano’
maart 29, 2024
fan ûnbekend*
Tusken dea en libben rint de kleau,
te djip om oer te kommen
yn Marokko, Israel
of wêr dan ek op ierde,
fan it krús klinkt noch de skreau.
Tusken de oaze en woestyn
riist op de stêd fan minsken
yn Europa, Azië
of wêr dan ek op ierde,
harkjend al is ’t lang ferlyn.
Troch de iuwen hinne rint de kleau,
de dea hat sels bern nommen
dy’t omkamen yn de striid
yn Oekraïne, Gaza,
Jemen, oeral klinkt de skreau.
Foto ‘Tinghir, in oazestêd yn Marokko’