oktober 22, 2024
van Evelyn de Morgan
Als sterren straalde ze haar toe,
miljoenen gouden munten
die zij spaarde voor de oude dag,
liggend in een ver verschiet,
zij zong het oude lied…
… voor Mammon, god zij dank nooit moe
om haar begeren aan te
vuren; al was ’t middenin de nacht,
in de steek liet hij haar niet…
zij zong het oude lied…
… van nemen komt alleen mij toe,
ik heb ’t gemunt op ieder
die nu bijdraagt aan mijn oude dag,
zekerheid ligt in ’t verschiet…
nog zingt zij ’t oude lied.
God Mammon wordt daarvan nooit moe,
begeert van haar de ere
aan ’t begeren tot de dood de wacht
anders aanzegt dan het lied
verwachtte: nu nog niet.
* Evelyn de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘Aanbidding van Mammon’
oktober 20, 2024
fan Margaret Bourka-White*
fan ûnbekend**
Foar har wie earst gjin plak te heech
om del te sjen mei noch in each
dat fêstlei wat dêrûnder barde,
hichtefrees liet sy net ta,
sy wie net bang, mar doarde.
Mei konsintraasje skeat sy byld
nei byld yn ’t kamp fan Buchenwald,
sadat gjin misdied waard fergetten,
want gjin minske woe ’t sa ha,
sy hat de foarstap setten.
De minske yn in bleat bestean,
tsjinholden troch it stikeltrie,
koe amper fan it leed fertelle
fan ’t appel, dat plak rûn skean…
wa koe de deaden telle?
Mar sy fertelde mei har byld
de leechte fan it skeane stean,
moast dêr de hichte foar ferlitte,
leger koe gjin libben gean,
de wrâld moast dêrfan witte.
* Foto ‘Margaret Bourke-White (1906-1971)
fotografearret út ’e hichte wei’
** Foto ‘Finzenen yn Buchenwald’
