april 16, 2024
van Winslow Homer *
Al jaren uit hun schelp gekropen,
zijn zij vissers in de dop,
met zand nog onder beide voeten,
geven zij hun droom niet op.
Zij kunnen mijlen ver al lopen,
als het moet met emmers vol,
geen blaar krijgt grip op jongensvoeten,
dromend spelen zij hun rol.
Wie droomt, mag nu ook al verkopen,
reken maar dat hij goed telt,
hij heeft de handel wel in handen,
beide zijn op geld gesteld.
Het zeiljacht willen zij niet kopen,
lopen er zo aan voorbij,
zij krijgen vaders boot in handen,
want nu al verdienen zij.
* Winslow Homer (1836-1910)
Schilderij ‘Een emmer mossels’
april 15, 2024
It spoart oan beide kanten
fan in smel, ûndjip Spoardok:
de âlde treurwylch sprút wer út
al is syn rêch wat krommer
wurden en syn tûken hast
it wetter reitsje;
de oare kant lit dúdlik sjen
de oergong fan seizoenen,
fan de winter nei de tiid
fan maaie mei it farske grien
fan ûnderen nei boppen…
hear de reiden laitsjen.
De treinen spoare alle oeren
lâns in smel, ûndjip Spoardok,
mar fierste fluch om troch it rút
de oergong waar te nimmen,
ek te hastich want men wol
it skermke reitsje;
fan dizze kant is klear te sjen
itselde yn seizoenen,
platte bylden yn ús tiid
fan helder giel nei donker grien,
it tastel mei tal knoppen
wol men ’t al meimeitsje.