juli 23, 2024
van Evelyn Morgan*
Het blauw sprak van haar wijsheid,
geel stond voor de gouden zon
zoals zij zich had ingebeeld
hoe later haar bestaan verrijkt zou zijn,
maar of haar beeld reëel was,
liet zij over aan het brein.
De grot sprak van de moeite
die het leven met zich bracht
en zij met ieder had gedeeld;
de sterke stroom kreeg haar niet klein,
gebukt vroeg zij zich af: helpt
mij het brein of is het Hein…
… die mij de gouden stad laat
zien die in het zonlicht straalt
en met de ander nooit verveelt;
Hein toonde haar het stadje voor de gein
en liet haar toen met rust: zij
moest hier voor de ander zijn.
* Evelyn Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘Het onontdekte land’
juli 16, 2024
van Evelyn de Morgan*
Licht danste zij langs de rivier,
passeerde zandbank, golf en strand,
niet wetend wat haar stond te wachten,
voelde wel de koude noordenwind
en plotseling een hand.
Boreas, diep teleurgesteld
dat zij voor hem niet was bestemd,
besloot om niet op haar te wachten,
maar meteen als god van kou en wind
te nemen, ongeremd.
Hij nam haar boven de rivier,
passeerde zandbank, golf en strand
en kwam aan land om te verkrachten
wie hij liefhad, kil als noordenwind,
zo werd zij overmand.
Zij danste door van laag naar hoog,
waardoor een werveling ontstond,
getuigend van haar eigen krachten,
voor een koude bergwind ging zij door,
hij bleef laag bij de grond.
* Evelyn de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘Boreas en Oreithyia’