april 25, 2024
fan Marten Groenhof*
Hoe faak ha ik dit byld al sjoen
fan ’t skip ôf, altyd ûnderweis
mei yn it rom de modder
foar boeren op it earme fean,
ik wie doe seis.
Ik seach de toer fan ’t Heidenskip
krekt boppe lege huzen út,
mar net de grutte skoalle,
dêr soe ’k meikoarten hinne gean,
net myn beslút.
Myn âlders seagen ’t as har plicht
om my it bêste mei te jaan,
ik moast fansels ek leare
om op te bouwen myn bestean…
koe ik soks dwaan?
Ik woe dit út ’e fierte sjen:
It Heidenskip fan ’t wetter ôf,
it tuorke boppe huzen,
net tichter by, nei skoalle gean,
sa’n grut gebou.
* Marten Groenhof (1925-1978)
Skilderij ‘Sicht op Hofmar en Brânbuorren’
april 18, 2024
fan Adriaen van Ostade*
Gjin stikstof pleaget dizze boeren,
derogaasje ha sy nea fan heard,
want alle dong komt op it lân,
de boer moat sels de leie ha,
oer stront net ouwehoere.
Gjin trekker, mar op eigen skonken
geane sy har paad yn it bestean,
ha sels de leie yn de hân,
sy stikke net yn stof en dong,
mar wurde wolris dronken.
Gjin sprake fan de gong nei hoeren,
want sy hawwe thús in skoander wiif
en bern, de measten mear as sân,
sa bliuwe sy op leeftyd jong,
oer bern net ouwehoere.
Om wiif en bern soms te ûntrinnen,
is de herberch wol in gaadlik plak,
want stof genôch oer dong en stân
fan ’t spul… sy wolle noch ien ha,
dus net oer soargen stinne.
* Adriaen van Ostade (1610-1685)
Skilderij ‘Boeren yn de herberch’