december 3, 2024
van John Everett Millais*
De onweersbui, voorbijgedreven,
laat zich af en toe nog horen
als een dissonant na haar muziek,
bedoeld om even van te leven.
Maar niet alleen om op te beuren,
want zij heeft het zicht verloren,
is dus aangewezen op muziek,
zij bedelen ook langs de deuren.
Het zusje is er om te leiden,
daarvoor lijkt zij ook geboren,
dient haar zuster kleurig van repliek,
zij vragen niet om medelijden.
Zij leiden samen ’t lieve leven,
half met kijken, half met horen,
dubbel antwoord geeft de regenboog,
maar die reactie duurt maar even.
* John Everett Millais (1829-1896)
Schilderij ‘Het blinde meisje’
november 27, 2024
van William Holman Hunt*
De volle maan die helder schijnt,
houdt zijn gezicht verborgen
in de nacht die onverwacht
zal komen als doortrapte dief,
die heeft materie lief.
De deur die overwoekerd is,
al jaren niet geopend,
wordt door hem niet ingetrapt,
hij houdt het bij die ene klop
en voet bij stuk, geen schop.
De maan krijgt concurrentie van
de lamp, in deze wereld
licht dat doordringt in de nacht
van ieder die in stilte lijdt
en buiten mensen mijdt.
Een licht gaat dan van binnen op,
waardoor de deur zich opent
zonder dat er wordt getrapt
door hem die eerst leek op een dief,
hij heeft de mensheid lief.
* William Holman Hunt (1827-1910)
Schilderij ‘Het licht der wereld’