Lit him gewoan mar Sytse hjitte,
skipper fan ‘Sydsulver’, silersskou,
wat rustich oan de wite siden,
mar lykas sulver bliuwt syn frou
de skou, dat wol er witte litte.

Dan Leonardus’ lange namme,
koe mei ’t swarte jild gjin kant mear út,
sadat hy ’t oan Neptunus wijde,
de liuw beskermet no de bút,
it goud hat hy him nea foar skamme.

Yn Krakau wie dyselde dei
in training foar kondysje,
it wurkjen nei de top,
yn ’t folle stadion de rop:
‘De liuw kin it wol hysje!’

Yn Snits is ’t al Oranjefeest,
want fuotbal wurdt wurdearre
yn strjitten, breed en nau,
de fan is oan de striidliuw trou,
wol foar in goal wol stjerre.

Mar ’t wurk giet troch, ek yn de bou,
de kleur relativearret.