Zij dachten goedschiks in het klein
op ’t eiland van hun groot genoeg
en vlochten vleugels voor de gein,
omdat de lucht hun zwaarte droeg.

Hun fantasie vloog overzee,
een overvloed… meteen terug,
zij namen niets van gading mee
en voelden veerkramp bij een brug.

De bang kwam eerder dan verwacht,
goddank was niemand in de lucht,
waar noodweer werelds puinhoop bracht,
voor hen alleen een vaag gerucht.

Zij leefden verder in het klein
op ’t eiland van hun groot genoeg
en dronken van de wolkenwijn
hoog in hun hemelsechte kroeg.

* Schilderij ‘Landscape with stromatolites and the silent fall of an empire’