april 19, 2025
fan ûnbekend*
It wolkom thús foar Joaden
kaam min op Palestinen oer
dy’t har bedrige fielden
yn in iuwenlang bestean…
dat is it wat sy dielden.
Sy kamen út it noarden,
minmachtich bleauwen sy dêr oer
en fielden har bedrige
nei in iuwenlang bestean
fan skuldich yn de rige.
De rige gie nei ’t suden,
dêr’t stichte waard steat Israel,
foar Joaden ’t hôf fan Eden,
altyd frijheid yn ’t bestean…
hoe siet it mei de frede?
Wa telde alle moarden,
begien yn namme fan Jahweh
en Allah, ek in rige
om in skoft by stil te stean…
noch altyd wurdt der drige.
* Foto ‘Palestinen op ’e flecht nei
Israels ûnôfhinklikheidsferklearring
yn 1948’
april 17, 2025
fan Dorothea Tanning*
De iene stiet, de oare leit,
wat wiist op it tsjinoer elkoar,
mar beide binne op ’e grins
fan bernetiid nei puberteit,
dêr stiet de dwerch noch foar.
Sy wol wol nei de oare ta,
dy’t mei de poppe lekker leit,
noch altyd nei har bernewinsk,
de dwerch hâldt har gefoel noch tsjin,
hoewol’t de holle draait.
It lichem bliuwt op ’t selde plak
yn opdracht fan de bernegeast,
sadat gjinien komt oer de grins,
wiidskonkich bliuwt de dwerch dêr stean,
benijd nei wa stapt earst.
* Dorothea Tanning (1910- 2012)
Skilderij ‘De freonekeamer’