april 12, 2024
fan ûnbekend*
Laguna del Caminante
mei syn mar en mannich berch
gie troch de iuwen hinne
sûnder revolúsje,
mar de gletsjers slieten út
de hurde rots… in evolúsje.
Laguna del Caminante
mei syn mar en kuierpaad
seach ’t skip fan Darwin farren
dy’t de evolúsje
trochtocht op ’e ierde brocht…
ûntwikkeling wie syn konklúzje.
Laguna del Caminante,
lit ús rinne oer it paad
dat wittenskip en wûnder
foar it minskdom sljochtsje,
witten slút gjin wûnder út,
dy beide sille ’t paad ferljochtsje.
* Foto ‘Laguna del Caminante’
april 11, 2024
fan Francisco de Goya*
Syn earmen hongen slop
fanwege ’t bluodderige gat
dat by it linkerear ûntstien
wie, dat hy koe it swurd net hâlde,
amper ek himsels.
Sy hold him noch oerein,
deabang foar it takomstich lot,
want twa is folle mear as ien,
mei beide earmen om him hinne
bleau sy noch harsels.
Hoe’t hy hjir sa ta kaam,
sy wist net fan it hoe of wat,
hy wol, in oar hie dit net dien,
sy koe him amper steande hâlde,
dus ek net harsels.
Sy hold al lang fan him,
foar har wie hy in ierdske god,
sa wie op hiel de wrâld gjinien,
sy fielde har no al allinne,
lykme-op-harsels.
* Francisco de Goya (1746-1828)
Yllustraasje ‘De leafde en de dea’
Print 10 út ’e searje ‘Los Caprichos’