Op ‘e tredde dei soe it dan barre:
Ester klaaide har as de foarstin,
har keninklike gong hie sin,
mar dochs hat sy harsels net sparre.

Ahasfearos seach har skruten kommen,
knikte freonlik fan syn hege troan
en rikte har de septer oan,
dat Ester sykhelle ferromme.

Ester mocht har winsk nei foaren bringe,
ek al wie ’t de helte fan it ryk,
sy soe it krije as in blyk
fan trou, te sjen oan gouden ringen.

Ahasfearos liet him troch har noegje
mei syn tsjinner Haman oan it miel,
wer spriek de kening oer har diel,
hy wist dat sy har nei him foege.

Ester hat har earste winsk herhelle,
seach dat Haman fan dy eare glom,
tocht oan de delgong fan syn rom,
soe moarn oer ’t eigen folk fertelle.

* Giovanni Andrea Sirani (1610-1670)
Skilderij ‘Ester foar Ahasfearos’

Ester waard oerstjoer doe’t sy it hearde,
stjoerde Hatak rap nei Mordekai,
mei fragen wêr’t it no oan lei,
miskien koe ien it folk noch rêde.

Mordekai koe Hatak alles sizze,
hoe’t foar Joaden ’t lân derhinne lei,
dat Esters libben stie ek faai,
sy moast it oan de foarst foarlizze.

Ester lykwols seach dy rie net sitten:
kaam sy samar foar de foarst syn troan,
syn septer rikte hy net oan,
dan koe sy har bestean ferjitte.

Mordekai waard lilk, liet Ester witte:
moatst net tinke datsto it wol rêdst
om stean te bliuwen, want foarfêst
bist dêr om ús bestean te litten.

Esters bloed kroep wêr’t it winlik hinne
moast: nei ’t folk dat libbe sûnder rom
en streamde ’t fuort, dan kaam sy om,
ien koe foar ’t folk it libben winne.

* Lilian Broca
Glêskeunstwurk ‘Keninginne Ester’