Ester woe dy takomst ek net nimme,
faai foarútsicht fan de massamoard,
sa’t Haman woe dat elke Joad
gjin stim mear hie om op te klimmen.

Sels moast Ester klimme mei har noeden
nei de kening foar de twadde kear,
sy pleite net foar eigen ear,
mar dat de foarst de moard ferhoede.

Ahasfearos koe de wet net keare,
der mocht wol in twadde brief útgean,
de Joad soe foar syn libben stean
mei wapens, sels tsjin hege hearen.

Joaden mochten ’t nije nijs wol lije,
seagen Mordekai yn keningsklean,
mei Hamans ring troch Sûsan gean,
de hiele stêd hat doe jûchheie.

* Bernardo Cavallino (1616-1656)
Skilderij ‘Ester foar Ahasfearos’

Ester liet de kening ’t moardplan witte,
wiisde Haman as betinker oan:
‘Hy hat it foar ús folk bedoarn!’
Se seach dat hy begûn te switten.

Ahasfearos skeat oerein, fol grime
skonke hy troch gong en blommetún,
seach Haman no as in skarlún,
wist hoe’t syn wet mei ’t moardplan rime.

Haman foel op knibbels foar foarstinne
Ester, eage fan ellinde grau,
de kening seach him by syn frou
en tocht hy woe har leafde winne.

Yntrigants gesicht waard doe bewuolle,
Ahasfearos’ útspraak wie net heal,
want Haman sels kaam op syn peal,
sa waard de foarst syn grime kuolle.

* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘Ahasfearos en Haman by Ester oan it miel’
Skilderij ‘Haman smeket Ester om genede’