Azarja wie in kening fan de striid
mei wit hoe grut syn leger,
gjin gefjocht wie him te dreech,
syn rom klom rûnom hieltyd heger.

Azarja wie in foarst fan boerestân
mei fee en mannich ikker,
hie foar de lânbou hert en each,
syn pongen waarden hieltyd dikker.

Azarja waard in foarst fan ‘hjir bin ik’
foar ’t offer yn de timpel,
kening-pryster, dat hy seach
himsels as fan it hillich stimpel.

Azarja waard in man mei ’t wite fel,
yn ’t earstoan op ‘e holle,
stadichoan fan heech nei leech,
hy hie de hichten oars ha wollen.

* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘Azarja mei melaatskens slein’

 

Hy rôp de grime oer him ôf,
want kening David libbe earder
as in foarbyld, lieder nei Gods hert,
mar Joächaz hat net dy stappen set,
doe brocht Hazael him yn ’t nau.

Dy foarst fan Aram, yn de pas
fan macht, geweld en ûnderdrukking,
liet hiel Israel de djipte sjen,
it wie as hie it folk syn God ferlern,
mar sjoch, doe bidde Joächaz.

De Iene harke nei syn bea
en stjoerde streekrjocht in ferlosser
dy’t it folk befrijde, mar de pas
wie as yn earder tiid, want Joächaz
rûn troch oer ’t paad fan brân nei dea.