As ’t om it goud en sulver giet,
dan wolle foarsten it wol witte:
konfiskaasje, ’t âlde liet
foar stelle, ’t giet om te besitten.

In Spaanske float foer rykdom oan,
mar mocht noch net yn Vigo’s haven,
foar de fijân like ’t skoan
de slach te slaan om al dy staven.

In Ingelsk-Nederlânske float
hat mei kanonnen winst behelle,
deaden telden net oan board,
de staven koene se wol telle.

* Ludolf Bakhuizen (1630-1708)
Skilderij ‘De slach by Vigo’ 

Wa’t leaut as fromme katolyk,
striidt moedich mei, dus oan de Frânske kant,
sa tocht doe Loadewyk de Fjirtjinde,
mar Ingelân keas foar in protestant
en Spanje loek it oantal bryk.

Sa stiene legers rûnom klear,
gjin twivel liet it machtsferbûn bestean:
de wacht oan Loadewyk de Fjirtjinde,
dy’t trochkriich: fierder kin ‘k op ’t lân net gean,
mar wol op see, dêr foar de ear.

Hy hie de grutste oarlochsfloat
fan hiel de wrâld, mar ’t oantal wie beheind
by Hogue, doe’t tolve skippen rekken lek,
sa waaard de eare fan de kening skeind,
it machtsfertoan foel dêr oerboard.

* Adriaen van Diest (1655-1704)
Skilderij ‘Seeslach by La Hogue’