De levenslijnen lopen door elkaar,
een wirwar, geen begin en eind,
het spiegelbeeld van het heelal,
oneindig groot en klein,
welk hemellichaam dan ook schijnt,
nooit is men met dit alles klaar.

De onderzoekers, mannen in ’t kwartet,
voor observatie altijd in,
van hoog naar laag en omgekeerd,
oneindig groot en klein,
relaties wevend in een net,
zo heeft het leven doel en zin.

De ondervinders, van nog klein tot groot,
bekijken hoe het komen gaat
op ’t oppervlak van het bestaan,
want samen is het zijn
van ’t eerste snikken tot de dood,
dus vind het leven waar je staat.

*Jens Ferdinand Willumsen (1863-1958)
was een Deense schilder en beeldhouwer.
De omlijsting van dit schilderij
is een wezenlijk onderdeel van het werk.

’t Gebeurde regelmatig, elke dag
wel drie keer in het land
van hoge ouderdom:
de zeis fungeerde als een vlag,
de vingers van haar hand
als roffel op de trom:

‘Wees niet bang, verlaat dit oord,
het jonge leven speelt wel voort.’

’t Was jaren later dat hij boven kwam,
twee gaten in de trom
door ’t slagwerk van haar hand;
een nieuw blad aan de oude stam
bekeek hem, draaide om
en om zijn opa, want…

… hij was niet bang en voelde wel
hoe ’t rolde in het oeroud spel.

* Jacek Malczewski (1858-1929)
schilderde zelfportretten waarop hij in gesprek is
met de dood, voorgesteld als een prachtige vrouw.

** Magnus Enckel (1870-1929)
kwam tot de conclusie dat het mysticisme in Parijs
ontaardde en brak uiteindelijk met het symbolisme.