Foldien sit hy op ’t strân,
de mage fol mei grom;
wat fiskers fuortdien ha,
kriich hy út earste hân
yn ’t krop, dêr kaam er om
en koed er bêst mei ta.

It strân is foar syn nocht,
dus baait er yn de see
en tagelyk yn ’t ljocht.

Mar sy ha noch gjin kar:
as swarten op it wyt
moat elk mei minder ta,
want ticht leit noch it far,
hoewol’t de snie al slyt…
it griene lokket sa.

De wrâld fart nei Bonaire ta
mei hege flats en flugge jachten
dy’t it eilân ryklik fleurje,
rûnom rykdom leanet sa,
’t produkt is nei ferwachting.

Ferwachting spilet ek in rol
wannear’t de fisker boppe wetter
lûkt de line mei de fisken,
bliid al mei in amerfol,
’t produkt kin amper better.