oktober 13, 2019
fan ûnbekend*
fan Henri Matisse**
Amearika joech om tradysje,
keunst ferbûn mei romantyk,
sadat men sjen koe wat it wie:
figueren lykas op in kyk,
dus sa sa’n bytsje.
Mar sjoch Europa mei in fyzje,
keunst, lûd bearend, ekspres wyld,
sadat men fielde wat it wie:
de hiele maatskippij yn byld,
mear as in bytsje.
Nei Armory, de wapenopslach,
om it folop oan te sjen
wat út Europa oanfierd wie;
men waard fan fijân net gau fan…
de keunst as snútslach.
De presidint*** joech ek syn fyzje:
leaver roazen op it fjild
as bleate froulju foar de die;
foar ’t Europeeske wapen jildt:
men kin it hysje.
* Foto ‘Armory’
** Henri Matisse (1869-1954)
Skilderij ‘Blau neaken’
*** Theodore Roosevelt
oktober 6, 2019
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
It djipste wêzen yn de minske
sprekt him bytiden trúnjend oan,
sadat er net mear swije kin,
dan spuitet azem út ’e boarne,
de ynspiraasje dy’t er winske.
Dreech kaam syn azem yn de longen,
wat him ûntnaam de kleare toan
en ’t libben in gewoan ferrin,
dochs bleau hy trou oan eigen boarne,
dy’t spuite foar in leave jonge.
Syn djipste winsk wie om te skriuwen:
‘Op syk nei de ferlerne tiid’,
de djipte seit hoe’t ik eins bin:
in keunstner dy’t beskriuwt de boarne,
’t ferline om bestean te bliuwen.
De lêste azem glydt nei bûten,
de lea ferlieze sa de striid,
de tiid, werfûn, hâldt fêst de sin
fan ’t djipste wêzen yn de minske…
de deade hat it libben moete.
Foto ‘Marcel Proust’
Foto ‘Deadsbêd fan Marcel Proust’