november 24, 2019
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Wat koe de Lusitania net dwaan
op ’t romme oarlochswetter?
It wie in skip fol passazjiers…
de Dútser wist wol better.
De Brit koe mei it skip syn slach wol slaan:
it rom siet fol munysje,
dêrboppe libben passazjiers,
yn fredestiid tradysje.
De oarlochsjierren sloegen dûbelop,
de rom wie foar de naasje
dy’t torpedearre ’t heale skip,
gjin passazjier kriich graasje.
De Dútser libbe mar koart yn de waan
fan rom en rommer eachweid,
de see waard foar de USA…
de sege nei it weachfeit.
* Foto ‘Lusitania’
** Foto ‘De ûndergong fan de Lusitania’
november 20, 2019
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Se rûnen jierren troch de fuorgen,
stiene stil om op elkoar te sjitten,
foar de oanfal kamen se derút
om del te sigen yn it farske bloed
op grûn fan heech befel, ’t beslút
dat nommen wie om neat te litten.
De wapens lieten se wol swije
doe’t de klokken yn de krysttiid klonken:
‘Wolkom, berntsje, yn de kâlde stâl,
soldaten binne langer net yn noed,
mar komme út har tsjuster hol
mei lichte holle, swiere skonken.’
Dus lieten se de fuotbal rôlje,
koene frijút rinne, drave, skoppe
sûnder del te sigen yn farsk bloed,
gjinien foldie noch oan in heech befel,
it berntsje fûn it mear as goed…
twa dagen kaam de frede boppe.
* Foto ‘Oanfal út ’e rinfuorge’
** Foto ‘Fuotbalje tusken rinfuorgen’