mei 2, 2024
fan Jan Kooistra*
De measte minsken woene ha:
der is in God dy’t liet it wetter
rinne nei de see en oseaan,
sadat it lân derboppe kaam,
der wie net better.
Dy minsken woene derop ta
dat God it griene altyd groeie
lit om elkenien genôch ta jaan,
sadat it komme sil ta lân
dêr’t minsken bloeie.
Der binne minsken dy’t net ha
it leauwe yn in griene ierde
dy’t oan elkenien te iten jout,
sy sjogge wetter op it lân,
gjin God dy’t skiede…
… kin see en oseaan fan ’t lân,
it binne minsken dy’t it rinne
litte, ’t is har lang net tafertroud
om maat te wurden mei ’t klimaat,
it bruit derhinne.
* Jan Kooistra (1950-2021)
Skilderij ‘Tredde dei fan de skepping’
Skilderij ‘Wetterweach’
april 25, 2024
fan Marten Groenhof*
Hoe faak ha ik dit byld al sjoen
fan ’t skip ôf, altyd ûnderweis
mei yn it rom de modder
foar boeren op it earme fean,
ik wie doe seis.
Ik seach de toer fan ’t Heidenskip
krekt boppe lege huzen út,
mar net de grutte skoalle,
dêr soe ’k meikoarten hinne gean,
net myn beslút.
Myn âlders seagen ’t as har plicht
om my it bêste mei te jaan,
ik moast fansels ek leare
om op te bouwen myn bestean…
koe ik soks dwaan?
Ik woe dit út ’e fierte sjen:
It Heidenskip fan ’t wetter ôf,
it tuorke boppe huzen,
net tichter by, nei skoalle gean,
sa’n grut gebou.
* Marten Groenhof (1925-1978)
Skilderij ‘Sicht op Hofmar en Brânbuorren’