De ‘Hoop op Welvaart’
mei in lading turf
lei troch de hichte
by it lossen djip;
de winterkjeld joech baat,
de simmerwyn de striid…
De Lemmer kocht it skip.

It Lemster skûtsje fleach fan start
en rûn fier op ‘e oaren út…
wie healwei dan de striid al bard
en kriich De Lemmer straks de bút?

Mar healwei is noch net de ein,
de wyn kaam yn it Grouster seil,
dus wie de bút noch net fersein,
de Lemsters bieten op ‘e neil.

De skotten knalden tel nei tel
en laden sa de spanning op,
gesichten reagearren fel,
de brillen spatten fan de kop.

De hoop op winnen
wie ynienen fuort,
’t rûn nei de lichte
mei it Lemster guod.

De skûtsjes binne langer wurden
om mear faasje oan it skip te jaan,
it giet op ’t lêst om earst te wurden,
yn it klassemint in gat te slaan
en sa de konkurrint te pakken.

De start kin noch gjin sprekken lije,
mar de swetser hat syn oardiel klear:
mei ’t Lemster skip sil it neat wurde,
fierste koart, dus oan Langwar de ear
om knipend ’t earste plak te krijen.

In twirre kriich Langwar te pakken,
lei it skûtsje samar op ien ear,
wat jouwe dan noch roer en swurden…
de bemanning wit it ek net mear,
’t moreel is nei de boaiem sakke.

De striid giet troch mei tolve skippen,
want de liuw is ek al fan de mar,
mar sjoch, De Lemmer hat it makke:
koart en rap, it brein is yn de war,
de swetser ek mei rappe lippen.