De oanfleanrûte wie wol goed,
krekt foar de heuvel loek er op
om rom deroer te kommen;
in lêste check noch foar de top,
mar doe sprong ’t sein op read… as bloed.

De wjukken krigen earst in klap
yn botsing mei de smelle peal
dêr’t hy omhinne kromme;
de romp wie foar de helte keal,
de brutsen sturt hong yn in flap.

De tsjiftsjaf dy’t it skouspul seach,
fleach hastich nei it deadsgebiet,
noch mei de stille tromme;
doe sloech er oan en song it liet
fan djippe rou, ien lange weach.

Ik seach mysels noch stean
as jonkje yn it skûtsjerom
en skepte mei myn skepke troch
wylst heit ried mei de folle kroade;
de planken leine skean,
de modder rûtste derby del,
mar sjoch…

Der kaam dy moarns in stel
de Swette lâns mei elk in hûn
dat my wer helle by de tiid,
ik koe myn eagen amper leauwe:
de hûnen, earst noch fel,
bemiigden doe de grûn,
de modder fan myn bernedream,
mar doch…