Dit wie it hûs fan rjocht en krom
foar ’t hiele gea,
mar kom dêr hjoed ris om
yn Aldegea.

Yn ’t rjochthûs spriek de grytman út,
út namme fan Justitia,
it oardiel oer wa’t mei de bút
syn foardiel socht as wie ’t foar twa.

Mar neat bleau yn ’t gebiet gelyk,
want Aldegea
koe net yn it ferlyk
mei ’t nije gea.

Noch ien kear spriek de grytman rjocht
oer wat beskôge waard as krom:
dat frou Justitia it socht
yn skaalfergrutting, streekrjocht stom.

Wa koe tsjin Gryt en Justus op?
Net Aldegea,
’t bleau sitten mei de strop,
it rjocht wie dea.

Hjoed kin it doarp syn gong wol gean,
want frou Justitia is blyn,
it kriget syn fertsjinne lean
en bloeit, it komt der ryklik yn.

It wie myn rinnen mear as wurdich,
want ik skôge dûbelop,
earst moarns en letter yn de jûn,
it fierde geometrysk nei de top.

Moarns kaam ik by de fûgelhutte,
dêr’t de sjongers fan it koar
my wolkom hjitten, dat ik fûn
’t natuerlik lykwicht mei in iepen doar.

En doe’t ik nei de himel skôge,
kaam de trijehoek derby,
de streken oan de minsken bûn,
foar my op dizze boppewize nij.

Doe kaam de jûn, de muoite wurdich,
mei ’t natuerlik ûndergean
fan kleuren om de trijehoek,
ik rûn net fierder, mar bleau skôgjend stean.