maart 25, 2024
As terreur de himel kleuret,
wurdt it swart foar ’t iene each
en streamt it oare fol en oer:
gefoelens weach nei weach.
As de see rint nei de brâning,
rôlje weagen wit hoe heech,
’t ientoanich rûzjen giet mar troch:
werhelling eaget dreech.
Eagen heine reade roazen,
leafde dy’t wat sizze wol,
hoewol’t de brâning rûzet troch:
werhelling easket tol.
As terreur de himel kleuret,
wit men dat it fjurjen telt,
dat leagen slacht de wierheid dea:
geweld telt op geweld.
maart 11, 2024
De stam hat wyn en waar trochstien,
mar hat syn bêste tiid wol hân,
de bast lit in tal skuorren sjen,
syn krún hat er resint ferlern.
De ein fielt al de maitiid oan
en sloech op tiid de wjukken út,
sy lâne op in heger plak:
de stam, dy wie dêrfoar al flak.
De âlde stam jout it net op
en sprút mei nije leaten út,
dy’t kâldwei komme yn de knop,
ha sa de maitiid yn de kop.
It eintsje kleuret dêr kreas by,
hat ek in knop al foar it each
en sjocht it sitten mei dat aai
as teken foar har eigen skaai.