Archive for the Keunst category

De achtergrûn is kâld en tsjuster,
plak fan hoeders sûnder fjoer,
sy jouwe foar de tiid gjin moer
en libje noch yn ’t lân fan juster.

De loft is ticht, want swier bewolke,
fûgels fine dêr gjin plak,
ha oan de konkurrinsje lak,
de himel is noch tin befolke.

Sa’t doarp en stêd yn ’t tsjuster weidûkt
binne yn in djippe sliep,
heart nimmen ’t blêtsjen fan in skiep,
gjin inkel lûd dat nei de dei lûkt.

Mar dan, in frou fan ’t doarp, al beppe,
skrillet fan in blêtsjen op,
jout antwurd op in fiere rop,
sil mei de oar de wrâld werskeppe.

En yn de stêd stiet hy te roken,
om’t it yn de kroech net mei;
op ’t lûd fan ’t rûzjen giet er nei
it fjild dêr’t hoeders fjurkestoke.

Dêr leit it dan ljocht út te strielen
op it strie as wie ’t in stjer
foar dy’t der binne, allegear,
sels hoeders wurde bernbesiele.

* Peter Paul Rubens (1577-1640)
wurdt wol de master fan de
Flaamske Barok neamd.
Wat Rembrandt wie foar Hollân,
betsjutte Rubens foar Flaanderen.

Dêr stiet er dan yn Poalske klean
en tusken ark fan it geweld:
de lopen foar de kûgelrein,
de pylken op ‘e bôge lein,
in stielen skyld krekt yn de baan,
in tromme op deryn te slaan,
de fjildhear as de grutte held,
noch efkes foar ’t posearjen stean.

Sy stiet yn lange, ljochte jurk,
it nekje yn de brede kraach,
it snútsje spits as fan in mûs,
de skouders pronkje mei in strûs,
de linkerhân taast om hâldfêst,
de rjochterearm ferdraacht de lêst,
it froutsje fan it goede laach
posearret foar it skilderswurk.

De dialooch is koart en klien:
‘Dy reade blom, stek dy mar op,
ik sjit him samar fan dyn kop!’
‘Dat soest wol wolle, bleke boer,
de anjer stek ik yn de koer.’
Se binne elk in kant út gien.

* Ferdinand Bol (1616-1680)
waard yn Dordrecht berne
en krige syn oplieding
by Rembrandt yn Amsterdam.

** Gerard ter Borch (1617-1681)
hat fiif jier yn it bûtenlân west:
Ingelân, Italië en Spanje.
Hy skildere foaral portretten.