Archive for the Keunst category

It fromme folk is troch de klokken roppen,
kaam drok pratend troch de tsjerkedoar,
want kunde giet no ienkear foar
de seine, dy komt straks fan boppen.

Se hearden amper hoe’t de stimmen galmen
troch de romte, eigen nijs giet foar
it stilstean ûnder it gehoar
fan dûmny en de sang fan psalmen.

En wie it wurd oer harren hinnegongen,
dan die ’t fromme folk de preekfeint nei,
koe kieze: aap of pappegaai,
doe ha se noch de einsang songen.

Mar hy koe om syn swarte hûd net meidwaan,
die de apen mâle keunstkes foar,
hie lorres ûnder syn gehoar,
woe sa syn hert en holle weijaan.

* Emanuel de Witte (sirka 1616-1692)
skildere libbene tsjerke-ynterieurs.

* David Klöcker Ehrenstrahl (1628-1698)
waard troch it Sweedske hôf fan adel makke.
Hy kombinearre de barokke mei
syn realistyske keunst.

’t Wie Aldjiersjûn en kâld op strjitte
doe’t de Alde by de grêft lânsrûn,
hy hie fan ’t jier syn faam net fûn,
it wetter loek, hy woe ’t wol witte.

Ynienen klonk it lûd fan snaren,
wat him rekke djip yn ’t moed,
doe brûsde wer it jonge bloed
as by in stoarm de sterke baren.

De spilers giene troch in poarte
fol mei streamend lûd en ’t reade ljocht
dêr’t hy de hiele jûn om socht,
sa soe it libben wêze moatte.

Hy seach de frou dy’t him gol noege,
âld genôch foar ’t brûzjend bloed, doe kaam
wêr’t hy om socht, syn bliere faam,
dy’t song by ’t spul en foar him bûge.

Tegearre dronken se de kanne
leech en hiene wille by de rûs,
hy woe fan ’t jier net mear nei hûs,
hold har en ’t moed yn beide hannen.

Syn jas hie ’t âlde wiif yn hannen,
wat koe ’t skele, ’t wie noch ’t âlde jier,
it nije wie noch fierste fier,
los mei it himd en al har bannen.

’t Wie Aldjiersjûn en kâld op strjitte
doe’t de Alde by de grêft lânskroep,
syn bûsen leech, syn broek fol troep,
it wetter loek, hy koe ’t net litte.

* Jan Steen (1626-1697)
skildere mei in djip psychologysk ynsicht
gewoane minsken.