It wie syn alderlêste tocht,
allinnich op ‘e fyts troch ’t gea
dêr’t hy noch it bekende socht,
men wist mar nea.

It wie oktober, net te sjen
oan ’t waar, de sinne skynde fel,
it fielde nuver, wat ferlern,
syn jokjend fel.

De fjilden kamen op him ôf
yn kleur, it like op in fyt,
’t bekende hie neat fan in pau,
om him swart-wyt.

De peallen waarden bluodrich read,
mar gjin soldaat rûn op ‘e dyk,
hy wie allinnich en ferkeard,
in libben lyk.

Dêr siet er wer, hy wist net hoe’t
er hjir allinnich kommen wie,
hy seach it net, it wie wol goed
hoe’t men it hie.

* Jan Sluyters (1881-1957)
wie ien fan de oprjochters
fan de moderne keunstrûnte
yn 1910.
Skilderij ‘Lânskip te Laren
yn de oktobersinne’
Skilderij ‘De heit fan de skilder’