detail

Doe gie it op ‘e brulloft oan
yn ’t selskip fan wol tritich maten,
Simsons breid siet op har hege troan,
hy hong om oer syn reis te praten:

‘Iten naam de iter mei
en swietens joech de sterke wei.’

Foar ’t selskip wie it riedsel dreech,
dochs woene sy de ynset winne,
dat se drigen har by heech en leech,
de breid koe net om Simson hinne.

’t Wie op ‘e sânde brulloftsdei
doe’t sy him op ‘e lije side
kroep en gûlend him har wierheid sei,
sa is er yn har falstrik gliden.

Krekt foar’t de sinne ûndergie,
kaam ’t selskip fan de tritich maten,
want mei ’t riedsel wie it út ‘e rie,
dus neat hie hy mear te bepraten:

‘Neat wat boppe huning giet,
sa swiet,
de liuw dy’t foar de sterke stiet.’

Doe sette Simson daliks ôf,
hat foar dy keardels pakken helle,
mannich neiste rekke yn de rou,
sa koe de dea oant tritich telle.

* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘De brulloft fan Simson’

Se wiene lang tegearre,
hiene gjin ferwachting mear,
’t wurd út ‘e hichte brocht de kear,
se koene ’t boadskip twa kear hearre.

Yndie, in soan waard berne,
nazireeër fan de die,
dy’t foar syn folksgenoaten gie
troch earst de fijân te ferkennen.

It doel, de Filistinen,
loek him nei in kreaze frou,
it houlik wie him net te gau,
syn âlders koene him net bine.

It paad rûn nei de liuwen,
fierde Simson nei in welp,
hy skuorde ta en sûnder help
koe hy syn earste sege priuwe.

detail

* Luca Giordano (1634-1705)
Skilderij ‘Simson en de liuw’