It wie gjin man fan ’t romme wiet,
mar earder fan de smûke wâlden,
Anne Woudwijk, houwer,
keardel fan de hurde died,
it nije út it âlde.

Gjin brûnzen strontkleur, Belgysk stien,
dêr soed er ’t skûtsjebyld út houwe.
’t Wurd fan yndianen:
‘Stien is mei de minske ien
yn ’t praten en yn ’t bouwen.’

Gjin stiel mar stien, gjin skipper koe
sa’n skûtsje hâlde yn de touwen,
Woudwijk wol, de houwer
wiisde hoe ’t it sile soe
sa tusken sân gebouwen.

Klaas Adema kaam mei it plan:
wa wurdt fan ’t jier de kampioen
fan Nederlân?
Want skûtsjesilen is net bûn
oan Fryslân, ’t is foar alleman.

Mar Eldert Meeter wie poer tsjin
op ’t stellen fan de skûtsjeshow
troch Nederlân:
de skipper ’t skip, de boer de ko,
sa is ’t de Fries bêst nei it sin.

De skipper dy’t de Tynje skraal
besylt, is skûtsjekampioen
fan hiel de wrâld:
hy hat rûnom sensaasje jûn
en elk ferstiet dy skipperstaal.