Hij was geen man en ook geen stier,
maar ging zijn weg door ’t labyrint
van ’t leven als een monster,
gevreesd door mens en dier,
de minotaurus.

Zij was geen vogel, ook geen vrouw,
streek wiekend neer zoals een kind
zich niet bewust van ’t monster,
dat greep haar met zijn klauw:
een dode huismus.

Het bleef niet bij een vogelvrouw,
want veertien keer een kind per jaar
was ’t voedsel van het monster;
Athene kwam in ’t nauw,
al was het mythisch.

Het was een man en ook nog held,
hij maakte zich voor ’t strijden klaar,
zich wel bewust van ’t monster;
hij heeft het beest geveld,
zijn naam was Theseus.

* George Frederick Watts (1817-1904)
schilderde mythische werken
die perfect aansloten bij
de victoriaanse smaak.

** Ferdinand Khnopff maakte
‘Sleeping Medusa’ (1896)
in pastel op papier.

Ze zeggen dat hij heeft gezaaid
de sterren en planeten,
niet de zwarte gaten in ’t heelal;
nog altijd heeft hij niet gemaaid,
maar ’t is geen kwestie van vergeten.

Nog zaait hij met een breed gebaar
om gaten mee te dichten
vóór de vuurdoop en de diepe val,
maar ’t spruit niet uit, laat staan een aar
wuift in de wind… waarom niet zwichten?

Omdat hij op de aarde zit,
geblinddoekt, vastgeketend
aan de witte hoop, die groeien zal
nadat de eerste halm met pit
en al de keten doet vergeten.

* George Frederick Watts (1817-1904)
was een Engelse schilder en beeldhouwer,
die sterk beïnvloed werd door
de Italiaanse kunst.
Schilderij ‘De heelalzaaier’
Schilderij ‘De hoop’