De finer fynt himsels mobyl
as hy mei pet op ’t lân yn set
en wolris draait om wurd en wet;
stjit hy op ’t broedsje ta beslút,
dan telt er mei as ljippofyl.

Yn ’t suden reitsje se mobyl
as har ikoan is op ‘e trek,
in byld dat knalt har knettergek;
wannear’t de hagel rekket bút,
dan wurde sjitters gastrofyl.

Net ien of neat is sa mobyl
as ’t scoren fan it hege tal,
hiel oars as ‘k ha myn pet hjoed fol,
’t mobyltsje stjoert de aaishow út,
dat ljippo- wurdt ek digifyl.

Hoefolle dreamen ha it helle
yn de ieu fan Alvestêdenocht,
mar ien dream kin ’t ferhaal fertelle
fan de wurden foar de megatocht.
Kroeskening spriek op hege toan
foar alve mikrofoanen: ‘It giet oan!’

Hoefolle dreamen hawwe sprutsen
yn it jier fan kening Jorritsma
oant ien dream ’t Fryske bomiis brutsen
hat, want sa woe hy de motto’s ha:
‘I have a megadream, ’t giet oan,
’t sil heve, mar wannear, miskien wol moarn.’

Sjoch ek by de rubryk Polityk De finger fan John