It barde yn in skier ferline
hielendal oan ’t útein
dat it faakris wie maleur,
mar net foar ’t folk fan Reade Rein,
sy lieten har net bine,
sels net troch Eksteur.

Hy spile dei en nacht foar plysje,
hielendal oan ’t útein
ek, stie dêr foar gek en seur,
want streupers lykas Reade Rein
dy wiene net te hysjen,
sels net troch Eksteur.

Eksteur syn wurk waard de tradysje
op it fiere útein
mei de hoarnen fan de bok,
dêr wie it lêste net mei sein:
syn namme bleau as plysje,
want Eksteur hie ’t drok.

Jawis, ’t is wier, Hy waard ferhege,
want syn krús stie op ‘e hichte
om te stjerren;
sis, hoefolle ha se foar Him stichte,
ek op heech Bonaire.

Hy sjocht út oer see en lân,
op lytsen en op grutten,
op sâlt, koraal en strân,
op cruisetoerist en slavehutten.

’t Is stjerrend wier, Hy wurdt ferhege
yn it folk dêr yn de lichte
dy’t it hearre
wolle, eartiids slaven, hjoed de sljochten,
troch de macht negearre.