Se binne yn Jeruzalem,
mar tichterby yn Sleat en Snits
en ek op fier Bonaire,
de ezel dy’t him twa kear stjit,
se balte lûd, mar ha gjin stim
en moatte nei de swipe hearre.
Der is in frijplak op ‘e wrâld
foar ezels yn de nederklits,
in bistehôf fan Eden,
mei’t frommes dat Messias hjit,
in jonge dy’t fan bisten hâldt,
it oerbyld fan op ierde frede.
It heale wurk komt dêr net foar,
mar hieljen is de died by ’t wurd
fan nea in ezel prikke,
mar wol ferbine nei de stjit,
dan lit er achter ’t hiele spoar
en kin er Eden wer berikke.
|
