januari 26, 2024
fan ûnbekend*
Leech wie de ierde yn ’t begjin,
gjin beam of dier of minske
wie te sjen, de himel seach
mei stjerren op dit ierdryk del
en hie de ivichheid op ’t each.
Dit lânskip wie net it begjin,
mar al miljarden jierren
âld, ôfsliten troch it waar;
de minske libbet mar in tel,
wurdt wol de ivichheid gewaar.
De minske sjocht de fuotprint fan
in prehistoarysk meunster
deis en stjerren yn de nacht,
it komt op wrâld en himel del,
dy beide nimt er ierdsk yn acht.
* Foto ‘Canyonlands Naztional Park, Utah’
januari 19, 2024
fan ûnbekend*
De bergen stekke fier har toppen út
as skerpe swurden yn de striid
tsjin wolken dy’t mar hingjen bliuwe,
klear om kûgels ôf te sjitten,
sa’t it troch de tiden giet.
Wat minsken boud ha, is hast net te sjen:
’t kastiel mei tuorren dêr’t de top
fan net de hichte fan de bergen
hellet, dy’t sa witte litte:
mei de tiid hâldt dit folk op.
Hoe giet it lykwols mei de djippe mar
dy’t hiel igaal derhinne leit,
gjin skerpe top is te bekennen;
wolken jouwe rynsk it wetter,
troch de tiid in bliuwend feit.
* Foto ‘Forggensee yn Beieren’