december 30, 2018
fan ûnbekend*
’t Ekspânsjestribjen út it westen
wie in ljochtsjend foarbyld foar Japan
út eangst foar minder macht:
Koréa waard de lytse man,
Japan de reus dy’t alles mocht.
Queen Min, Koréa’s keizerinne,
rôp de help yn tsjin de grutte man,
wat har yn lijen brocht:
fermoarde waard sy troch Japan,
de oanset ta Koréa’s nacht.
Dy nacht kaam nei de anneksaasje,
dat Koréa wie gjin mantsje mear,
mar fan de reus in bern:
it bern de klap, de reus de ear…
wat hie it libben noch foar sin?
De eigen taal moast it belije,
nammen krigen it Japanske lûd,
treastfammen hiene gjin
bestean, ferlearen alle moed,
it eigen wêzen gie ferlern.
De reus waard letter ek in mantsje,
kaam ferslein, ûntheistere wer thús,
wist doe fan eigenheid;
earst jierren neitiid kaam ’t ekskús,
wat alles fan in eks-reus seit.
* Foto ‘Japanske sjendarmes yn Koréa’
december 23, 2018
fan ûnbekend*
Hy woe de skiednis sprekke litte:
slaven, helle út it heitelân
en delslein yn in wreed bestean
troch hearen, lykjend heech fan stân…
hy woe him mei har mjitte.
Dy skiednis hat er bestudearre
om dan troch te gean as aktivist:
foar swarten it fertsjinne lean,
gjin kleurling dy’t oansluting mist,
elk wurdt gelyk wurdearre.
De oerheid hat him falle litten,
woe net aktivisten yn de race:
gjin paspoart mear, hy koe wol gean,
waard op syn âlde dei Ghanees…
de skiednis lit dit witte.
* Foto ‘William Du Bois’