juni 21, 2020
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Goed fjirtjin dagen, langer net,
liet Spartakus syn reade tosken sjen,
Spartaansk as Sparta yn ’t ferline;
de Earste Wrâldkriich wie ferlern,
gjin tiid om wûnen te ferbinen.
Foar rêstich oerlis wie ’t te let,
de wapens woene wat te sizzen ha,
lykas dy fan de Bolsjewiken;
it moast op ’t kommunisme ta,
de heilsteat sûnder al dy riken.
Yn Dútslân brieken stakings út,
it wapen fan it proletariaat,
troch ’t leger is op wurkers sketten;
it waard in saak fan haat tsjin haat,
de barrikades skeinden wetten.
Karl Liebknecht, Rosa Luxemburch,
de lieders fan it Spartakus-geweld,
foar har waard it in desyllúzje,
har dagen wiene al gau teld
troch skotten fan de eksekúsje.
* Foto ‘Spartakus-opstân’
** Foto ‘Karl Liebknecht en Rosa Luxemburch’
juni 14, 2020
fan ûnbekend*
fan Alexandre Blok**
Readgardisten wiene oars as wolven
neffens Alexandre Blok;
as revolúsjonêren
strieden sy foar ’t sljochte folk,
wat stie yn syn gedicht ‘De tolve’.
De tolve rûnen troch de strjitte,
sjittend, moardzjend mei in flok,
se koene neat bedjerre,
want sy strieden foar it folk…
dat koe dochs elkenien wol witte?
Ien wist it net, hat op har wachte,
want hy gie foar elk syn lok,
dat neat dêroan mankearre;
yn de sniejacht wie er tolk
en gids, ’t gie tsjin de wrede machten.
Readgardisten wiene oars as wolven
neffens Alexandre Blok;
mar oft se him wurdearre
ha of op him sketten? ’t Folk
wist dat er gids wie fan de wolven.
* Foto ‘Alexandre Blok’ (1880-1921)
** Gedicht ‘De tolve’
