Archive for the Lyrysk Deiboek category

De atalanta net, dy’t ûnderoan
in gat fûn hat, in holte yn de bast,
de bleate delgong fan de stam, al hast
ferstoarn, mar foar de flinter skoan
te brûken by de delgong fan syn flecht,
dy’t sirkelet om it gat, syn goadetroan.

Watfoar mystearje leit sa lang bestoarn
yn bleate bast op ’t neakenstrân,
dêr’t atalanta fier syn wjukken spriedt
as hied er hjir syn berte hân,
en teart se kleurleas op, yn bast ferstoarn,
syn lêste libbensoere foar it gat,
dat him in passend grêf oanbiedt,
nei koart bestean syn libbenslot.

De stien dy’t droech de kleare kleuren
fan syn byld en ’t Hearrenfean,
it blauwe shirt, it reade blêd
of hert sa tusken skeane banen,
in hert om foar de sport te gean
oer ’t fjild en sprintend, swevend
it libben troch mei fleanend fane.

Sa fleach er troch, noch foar de hikke
mei de kleuren wyt en read,
it blau waard wei, gie swevend oer
yn wat syn freonen net mear rikke,
dy’t inkeld seagen, ’t is ferkeard…
mei trije kleuren ha se
de bal noch ien kear nei him tikke.