Archive for the Lyrysk Deiboek category

It meidwaan op ‘e âlde dei
is syn Olympysk ideaal,
hy stribbet ’t ivich jonge nei,
‘su mut ut’, dat is syn ferhaal.

Hy sjutteldrafket by my lâns
en groetet mei de hân en ’t wurd:
‘Wat lekker, hè?’ Dit is myn kâns:
‘Jo rinne as jongfeint, sa hurd!’

Syn himelsblauwe trimpak seit
genôch: Olympus’ goadesoan,
in Fries dy’t nei de tachtich skaait,
in foto is ’t bewiis foar moarn.

Witst dat is de drinkelkoai,
syn ein, dêr is er foar,
omdat er bûten roai
syn hoal yn diken bout,
mar yn de koai gjin spoar
fan muskusrôt syn fout.

Kinst it fan tichtby besjen:
hy koe der net foarwei
en gie alhiel ferlern
yn frjemde, droege wrâld,
gjin spoar mear fan syn wei,
dêr leit de muskusrôt.