oktober 14, 2021
fan Albert Neuhuys
It waard in twongen houlik:
fisker wurde gie fan heit op soan,
dus wie er mei de see fertroud
en yn it tiidsferrin ek troud,
mar wie de see wol froulik?
Sa dreauwen him de weagen
fan syn langstme nei de fêstewâl,
dêr’t hy wis wie fan ’t iepen rút,
mar fierder net… de earste tút
hie hy noch net foar eagen.
Sy hie har eagen rjochte
op it hânwurk, tichter as in net,
dêr’t sy gjin fisk mei fange koe,
it wie de fraach oft sy dat woe…
sy wist wat fiskers sochten.
* Albert Neuhuys (1844-1914)
Skilderij ‘Fiskersfrijerij’
oktober 7, 2021
fan Jan Mandijn *
Hy hong al jierren oan de muorre,
de man dy’t by de rûne tafel siet,
de finger roppend yn de hichte:
‘It hat no lang genôch al duorre,
mar foar’t dit nei de bliksem giet,
warskôgje ’k foar de lêste kear!’
De lange tafel syn klandyzje
fermakke him earst ta de teannen út,
mar ’t feest rûn stadich oer de hichte;
de kannen binne net te hysjen
fan leechte, foar’t de baas dit slút,
krijt elkenien noch ien diskear.
Dus strykt de ien de oar oer ’t skouder
en aait de oar de ien oer ’t bleate fel
oant driften rize nei de hichte
rap by de treppen op, de souder
hat plak genôch, elk jout him del…
de baas slút beide eagen… klear!
* Jan Mandijn (sirka 1500-1559)
Skilderij ‘Herberchsêne’