november 4, 2021
fan Lev Efemovitsj Kerbel*
Gjin sprake fan reserve,
want himsels seach hy sa net,
hy liet syn hannen prate
mei de stiennen,
fan praatsjes gjin ferlet.
De hurde stiennen sprieken
him mear oan as ferve
oan de sloppe kwast, dy spatte
oeral hinne,
semint foldie him skoan.
Hy boude yn de hichte
as de lieders fan it lân,
mei him foel net te spotten,
’t soe bêst kinne:
sy harken nei syn hân.
Dus stie hy grif syn mantsje,
tagelyk foar ’t lân model…
wa hie it oer reserve?
Hy soe winne,
foar him kaam ’t dêrop del.
* Leve Efemovitsj Kerbel (1917-2003)
Skilderij ‘Arbeidreserves’
oktober 21, 2021
fan Fernand Khnopff*
Sjedêr, myn alderleafste suster,
sân kear yn it griene gea,
ûneinich yn werhelling,
net allinnich mar fan juster,
dochs ek hjoed en moarn en ea.
Sy libbet fan de brulloft nei de
rou, want elkenien giet dea,
ûneinich yn werhelling,
grien fan de hope is de greide,
mar folmakke wurdt it nea.
Lit harren dan mar mei de racket
slaan, it spul fan hinne wer,
ûneinich yn werhelling,
sûnder dat it tempo heakket,
want foar my is sy in stjer.
Oan har ha ik wol sân memoarjes,
dy’t ferskine hjir en dêr,
mar hjir it each bekoarje.
* Fernand Khnopff (1858-1921)
Pasteltekening ‘Memoarjes’