Archive for the Keunst category

In simmersk lânskip klinkend as muzyk,
basearre op in komposysje
fan in wêzen út it himelryk
dat heech sjongt fan ambysje.

Mei ynspiraasje út ‘e hichte wei
en lân en wetter as motiven,
wyn en sinne súntsjes spyljend mei,
stjoert hy syn lûdmissiven.

Jim fiskers, ien sjongt bas, de oar tenoar,
lit gean in trilling troch it wetter,
rinners rap, bejou jim yn it koar,
dat klinkt al folle better.

O Hobbema, myn grutte Hobbema,
ik wol dy út ‘e lichte groetsje,
út ‘e hichte stjoerdest geastkrêft ta,
dêr wol ik dy graach moetsje.

* Meindert Hobbema (1638-1709)
kaam, doe’t er santjin jier wie,
út it weeshûs en waard learling
fan Jacob van Ruysdael.
De Ingelske skilder John Crome
hie grutte bewûndering foar Hobbema
(sjoch de fjirde strofe).

Myn namme seit it al,
ik ha wat mei in stien
en stean sels op it skilderij,
want stiennen spylje hjir in rol,
de boer hat dêryn dien.

Wa’t stiennen hat, is dom,
dat wit dochs elkenien,
mar sjoch, de boer koe der net by;
sa moat wat rjocht komt, earst mar krom
en dript der mannich trien.

Sekuer snijt de barbier
de stiennen ien foar ien
dy’t komme by de jonge wei;
it wyfke heint se wis… en wier,
de boer hat it trochstien.

Sa wier as ik Steen hjit,
ik ha wat mei dy boer
dy’t hjir sawat oan gruzels lei,
mar sa’t it laitsjend folk wol wit,
syn dommens is net oer.

* Jan Steen (1626-1679), berne yn Leiden,
wie in serieuze man, dy’t de minsken
skerp observearre en sa op doek werjoech
dat de karakters en gefoelens ôf te lêzen binne.