oktober 22, 2020
fan Kasimir Malevitsj*
It kin fan alles wêze:
bûgd en rjocht, twa kear perfekt,
swart-wyt, in grut kontrast,
wat kin men der noch mear yn lêze?
De moanne foar de sinne
jout kompleet fertsjustering,
omdat it rûnom past,
sa’t sinne en de moanne binne.
It swarte gat soe kinne,
sa’t de skilder ûnderfûn:
troch Stalins hurde fûst
koe Malevitsj gjin hichte winne.
Lit elkenien mar kieze
wat folmakke by him past,
dan hâldt sensuer him koest
en is der neat om te ferliezen.
* Kasimir Malevitsj (1878-1935)
Skilderij ‘Swarte sirkel’
oktober 15, 2020
fan Frans van Mieris*
Dêr sit er dan,
de holle oer de tsjettel bûgd,
de bril op ’t puntsje fan de noas,
opdat er mar neat mist…
de algemist.
‘Myn jonge, sjoch,
’t metaal feroaret grif yn goud,
ik bin der wis fan, ’t kin net oars,
dus blaas, sa bist it wend…
as assistint.’
‘Mar baas, ik blaas
al lang, ’t is my wol tafertroud,
dochs tink ik wolris: ’t is net oars,
it blazen jout gjin sint…
mar ’t is de trend.’
‘Sjoch fint, der komt
in tiid dat goud riist út metaal,
dat seit de skerpte fan myn noas,
dus jou ik dy de hint…
wa’t trochblaast, wint.’
* Frans van Mieris (1635-1681)
Skilderij ‘In algemist en syn assistint
yn in wurkpleats’