december 27, 2023
fan ûnbekend*
Ezechiël
It is in boadskip foar de heechsten
yn de stêd en op it plattelân,
fan harren bliuwt gjinien yn stân.
Foarmannen binne as de liuwen
dy’t ferskuorre grânzjend harren bút,
sy rûpelje de earmen út,
ferrykje har mei kostberheden.
De prysters dy’t God tsjinje moatte,
hawwe foar it folk de wet ferdraaid,
sadat de sabbat har neat seit,
wat hillich is, wurdt sa ûnhillich.
De hege hearen binne wolven
dy’t ferskuorre bút, ferjitte bloed,
it folk fielt him foargoed yn noed,
omdat sy mei geweld ynklauwe.
Profeten dy’t har oppenearje,
strike alles ûnder witerskalk
en wolle ha, sy binne tolk
fan God mei falske fisioenen.
Lânadel hat de aard fan rôvers,
hâldt de lytse man derûnder, slacht
de frjemdling del en jout gjin acht
op wat it rjocht fan minsken freget.
It boadskip koe Gods fjoer net keare,
dat ferdylge hat de hegerein,
syn grutskens yn de jiske lein.
* Foto ‘Liuw’
december 23, 2023
fan ûnbekend*
Ezechiël
God rôp my op as minskesoan,
hoe faak oft ik syn stim al heard
hie, wist ik net, de tel wie ’k kwyt,
in wrede rop kaam op my oan.
Foar God wie Israel it guod
dat oerbleau nei’t in lôgjend fjoer
ferbrând hie izer, brûns en lead,
it folk moast foar syn antlit fuort.
God dreau de minsken byinoar
yn ’t sintrum fan Jeruzalem,
de smeltkûp fan al dat metaal,
Gods grime joech it folk gjin kar.
De oven mei in lôgjend fjoer,
dêr waard it hiele folk yn raand,
lead om âld izer wie it net,
want God wie op de minsken poer.
* Foto ‘Smeltkûp’