juni 5, 2024
fan ûnbekend*
Ezechiél
Sa spriek de Hear oer Israel:
‘Myn grime ha Ik stoart oer ’t lân
dat bloed stoart hat oer fjild en berch,
oer ’t folk dat eare frjemde goaden,
hat myn namme sa ûntwijd,
Ik hie it mei dit folk wol hân,
mar om de eare fan myn namme,
dêr’t it heidenfolk oer spotte,
helje Ik jim út ’e frjemdte wei,
sa wurdt myn namme hillige,
myn folk sil him dan skamje,
bringt yn ’t lân wat nijs ta stân:
beplante grûn yn plak fan woestenij,
bewenne stêden út it pún ferriisd,
in lân as wie ’t it hôf fan Eden.’
Sa spriek de Hear oer Israel,
syn fjild en berch wie wer yn tel.
Yllustraasje ‘Hôf fan Eden’
mei 29, 2024
fan ûnbekend*
Ezechiël
Sprek tsjin Edom, minskesoan,
dat mei deselde gleone grime
dêr’t jim te wurk gien binne
tsjin myn folk, Ik dy ek treffe sil,
do hast it foar dysels bedoarn.
Tsjin myn folk brûkst lastertaal,
syn lân soe wurde ta in oarde
dêr’t nimmen langer wenne,
dêrom doch Ik dy dit lot ek oan,
dit wurdt de ein fan dyn ferhaal.
Rûnom lizze liken op
dyn bergen, bloed streamt nei de lichten,
want sa silsto My kenne
as de God fan myn folk Israel,
der komt in ein oan dyn gerop.
* Foto ‘Berch yn Edom’