april 3, 2019
fan Jan Luyken*
Al jierrenlang bin ik matroas
en ha op mannich skipke fearn
yn stille riten en stoarmwaar,
kaam altyd feilich yn de haven,
mar de lêste reis wie oars.
Mei sudewyn fan Kreta ôf
koe ’t folle seil der rom by stean;
ynienen foel de wyn deryn,
wy waarden fan de stoarm as slaven
oan de riemen… los dat tou!
De stoarm hold oan, dus fracht oerboard,
de mêst en gyk der achteroan,
it skip waard licht lykas iksels,
yn dagen hiene wy net iten,
net in hap, mar wie soks snoad?
’t Wie Paulus dy’t ús ite liet
en moed ynspriek op wisse toan:
wy soene rêden wurde, soe
it ús dan om de skipbrek spite?
Syn gelyk, ’t is wier, sa gie’t.
* Jan Luyken (1649-1712)
Yllustraasje ‘Skipbrek by Malta’
maart 30, 2019
fan ûnbekend*
Legerkaptein, net as skipper,
yn dy funksje stapte ik oan board
om Paulus oer te bringen
nei de keizer, dêr’t er hinne woe
as boarger, mar as Joad?
Gjin ferstân fan waar en weagen,
dêrom liet ik oan de skipper oer
om feilich oer te bringen
Paulus, dy’t op see net flechtsje koe,
dochs waard de reis in toer.
Sidon, Cyprus en doe fierder,
myn beslút om oer te stappen op
in skip dat foer nei Rome;
Kreta kaam yn sicht, dêr’t Paulus woe
it leafst in winterstop.
Legerkaptein, dus gjin skipper,
dy’t it foar it sizzen hie, dat kop
derfoar, gjin deade dingen
baas; wa’t nei de keizer woe, dy soe
nei Romes heechste top.
* Kaartsje ‘Paulus’ reis nei Rome’