december 15, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2009
De stilte hearske yn de moarntiid
by De Lemmer, skieden fan de float,
yn djippe meditaasje
ûnder ynfloed fan de Jezus-boat
om fan de geast te krijen oanstriid.
De geast striek middeis mei syn twirren
foar de start al oer de Snitser mar
mei hege ynspiraasje
foar De Lemmer: ‘Hein de wyn en far
de fok fol, want jim winne hjirre.’
De Lemster fok foel fol mei tearen,
rekke rimpen by de foarsten wei
en út ‘e geast syn graasje,
dy’t grimmitich hurde wyn foarsei:
‘Ik sil yn ’t lêst noch lûder beare.’
De twirren jagen oer de weagen,
mar De Lemmer koe de geast wol ha
en finishte mei faasje
noch as nûmer fiif en hoe koe ’t sa:
as tank hie elk it blau foar eagen.
december 14, 2017
fan Otto Friedrich*
fan Paula Modersohn-Becker**
De eagen binne min te sjen,
dochs steane dy wol iepen
om harsels folslein te sjen,
niis lei se noch te sliepen,
dreamend oer har glêde hûd
en wite jurk om yn te stappen
mei gelyk de goede foet,
dêrnei hat sy noch efkes gappe.
De aap lit har de wierheid sjen,
foar har in minne spegel,
sûnder mis wat sy net kin;
sa is de âlde regel:
hûd en jûpe passe goed
as beide spegels ’t witte litte,
mar streamt stadiger it bloed,
dan sille beide rommer sitte.
It libben is har oan te sjen,
sy hat gjin spegel nedich,
sjocht foar har de tiid fan ’t bern,
de takomst eaget fredich.
* Otto Friedrich (1862-1937)
Skilderij ‘Idelheid’
** Paula Modersohn-Becker (1876-1907)
Skilderij ‘De âlde boerinne’