december 5, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
van Jacobus van Looy**
Hij heeft geen last van een gebrek,
getuige zijn beweging,
geen gebrek aan liefde ook;
zijn moeder strekt haar slanke nek,
geen handje houdt haar tegen.
Geboren is hij om te staan
temidden van de goden,
die voor hem plaveien ’t pad
om triomfantelijk te gaan
van ’t strijdperk met zijn doden.
Helaas heeft hij het niet gered,
geofferd met de zegen
van de Schepper die het rook;
zijn moeder heeft niets aan ’t gebed,
geen hand houdt tranen tegen.
Geboren was hij om te gaan
als herder met zijn schapen,
waarvoor hij de voorkeur had,
de keuze liet hem niet bestaan…
hij was voor niets geschapen.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Een aards paradijs’
** Jacobus van Looy (1855-1930)
Schilderij ‘Eva en Abel’
december 4, 2017
As lytsen kleurkrêft krije,
is de rûnte samar fol,
elk hat syn plakje krigen
yn relaasje ta de bol.
Miljarden op ’e ierde
fergje fan de rûnte tol,
ûntkenne is as lige,
blyn is hy lykas de mol.
As oan de ein de kleurkrêft
fan it kâlde waar ferliest,
de ierde swit fan hjitte
en de wetterspegel riist…
… ferwachtsje dan de maitiid,
dy’t de krekte mjitte kiest,
dat ligers derfan witte
hoe’t de bloei de rjochting wiist.
