juli 14, 2024
fan ûnbekend*
Lit folken libje as twa bruorren,
wa’t de âldste is, seit neat
oer hoe’t de grinzen rinne,
want sy rinne sels tegearre op,
gjin grins dy’t harren keart.
Twa folken koene sa net rinne,
’t gong dan op ’e kop ferkeard,
Japan rûn oer de grins fan
Sina, haat sloech doe foar master op,
dy sei oer bruorskip neat.
Shanghai seach ’t needlot kommen
troch de loft en bom nei bom
ferneatige de grinzen
fan ’t gewisse, ’t hold net earder op
as dat in bern rôp: ‘Kom!’
Syn broerke koe net komme,
rekke ûnder stien nei stien,
it gie oer alle grinzen
hinne, ’t roppen hold úteinlik op,
der gûlde noch mar ien.
* Foto ‘Nei it bombardemint
op it stasjon fan Shanghai’
juli 13, 2024
fan Léon Frédéric*
Linkerpaniel
De kjeld loek harren troch de lea
as sapiens yn iere tiden,
mar better wisten sy doe net,
sy samlen wat te iten wie
en leine harren derby del
dat elkenien glied nei de dea.
Rjochterpaniel
In swan stiek noch de wjukken út
doe’t hjitte tiden letter kamen
oer bleate liven yn de mar,
dy’t samlen wat te krijen wie,
sy joegen har der mar by del
en kamen net ta in beslút.
Middenpaniel
Bern krigen noch in lêste kâns
en lieten lieders poerlilk witte
dat sy wol kamen ta in kar,
sy samlen alle CO2
en sprongen spattend op en del,
de beek brocht harren yn balâns.
* Léon Frédéric (1856-1940)
Trijepaniel ‘Gletsjer, mar en beek’